واسنجی و ارزیابی سه روش تجربی برآورد تبخیرتعرق مرجع در برخی از شهرهای ایران

آگاهی از نیاز آبی گیاه یکی از ملاحظات مهم در اصلاح بهره وری آب در کشاورزی فاریاب است. بنابراین، برآورد دقیق تبخیرتعرق مرجع از مهم ترین عوامل ارتقاء مدیریت آب است. روش پنمن مانتیس فائو بعنوان فرمول استاندارد برآورد تبخیرتعرق مرجع مورد استفاده قرار می گیرد. ولی این روش دارای محاسبات طولانی و پیچیده بوده و نیاز به اطلاعات زیادی دارد. با توجه به عدم برداشت برخی از اطلاعات مورد نیاز این روش در تمام مناطق، استخراج معادلات منطقه ای مناسب برای محاسبه تبخیرتعرق با تکیه بر حداقل داده های هواشناسی ضروری به نظر می رسد. بدین منظور، سه معادله تجربی بلانی کریدل اصلاحی، هارگریوز و تورنت وایت انتخاب و بر اساس معادله پنمن مانتیس فائو برای پنج اقلیم مختلف و به دو روش رگرسیون خطی و بهینه سازی غیرخطی واسنجی شد. داده های مربوط به یک دوره 10 ساله برای ایستگاه ها استخراج و به دو گروه 5 سال اول و 5 سال دوم تقسیم شدند. با داده های 5 سال اول معادلات واسنجی شده و ارزیابی معادلات با استفاده اطلاعات 5 سال دوم و توسط معیارهای آزمون f و ریشه میانگین مربعات خطای نسبی (rrmse) انجام شد که در آن مشخص شد واسنجی به روش رگرسیون خطی دارای خطای نسبی کمتری بود. همچنین نتایج بیان می دارد در شرایطی که در اقلیم های مورد مطالعه به دلیل عدم دسترسی به داده های مورد نیاز، برآورد تبخیرتعرق مرجع از روش پنمن مانتیس فائو ممکن نباشد، با بهره گیری از معادلات واسنجی شده می توان به برآوردهای مشابه از نظر آماری با روش پنمن مانتیس فائو دست یافت.